Στην κατάργηση του ελάχιστου πλάτους της ζώνης παραλίας, στην αφαίρεση των αρμοδιοτήτων μίσθωσης αιγιαλών από τους δήμους και στο επίπεδο προστασίας των ακτών σε περιοχές Natura εστιάστηκαν οι περισσότερες από τις παρατηρήσεις των κοινωνικών φορέων, κατά τη χθεσινή συζήτηση του σχεδίου νόμου για τον αιγιαλό στις επιτροπές της Βουλής.
Το σχέδιο νόμου για τον αιγιαλό και την παραλία συζητήθηκε χθες στη Διαρκή Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων, με την κατάθεση απόψεων από κοινωνικούς φορείς. Αναμφίβολα η πιο ενδιαφέρουσα τοποθέτηση έγινε από τον εκπρόσωπο του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ) Κώστα Κωνσταντινίδη, ο οποίος αντί να καταθέσει παρατηρήσεις επί των άρθρων, απάντησε στην κριτική που έχει τις προηγούμενες ημέρες δεχθεί το σχέδιο νόμου. Ετσι λοιπόν, σε σχέση με την επαναφορά των παλαιών αιγιαλών στην ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου ανέφερε ότι «πρόκειται για μια τεράστια περιουσία την οποία το Δημόσιο δεν πρέπει να απεμπολήσει. Είναι άλλο θέμα το τι θα γίνει» (σ.σ. με την «αξιοποίηση» των εκτάσεων). Περαιτέρω ζήτησε να επιτρέπεται η κατάτμηση οικοπέδων στον παλαιό αιγιαλό ακόμα κι όταν αυτά δεν είναι άρτια «αλλά με την κατάτμηση θα αξιοποιηθούν με την προσκύρωσή τους σε κοντινές τουριστικές ή άλλες επιχειρήσεις».
Ο εκπρόσωπος του ΣΕΤΕ απάντησε και στην κριτική για την κατάργηση του ελάχιστου πλάτους της ζώνης παραλίας (30 μέτρα στη σημερινή νομοθεσία), υποστηρίζοντας πως αν οι επιτροπές χάραξης αιγιαλού καθορίσουν μικρότερο εύρος παραλίας αυτό θα πρέπει να δικαιολογείται επαρκώς. Επίσης υποστήριξε την αλλαγή του τρόπου καθορισμού του αιγιαλού και της παραλίας στα Δωδεκάνησα (προτείνεται η κατάργηση των επιπλέον 12 μέτρων από τη γραμμή αιγιαλού και η μεταφορά του «υπολοίπου» στην ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου). «Πρόκειται για εκτάσεις αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ. Επειδή προσθέτουν στον φυσικό πλούτο των νησιών και φτάνουν σε ορισμένες περιπτώσεις σε βάθος ακόμα και τα 500 μέτρα, θα πρέπει να δείτε με ευαισθησία πώς θα αξιοποιηθούν».
Η πιο ενδιαφέρουσα από τις παρατηρήσεις του ΣΕΤΕ ήταν το αίτημα να νομιμοποιηθούν αυθαίρετα έργα τουριστικών επιχειρήσεων σε αιγιαλούς και παραλίες. «Δεν εννοούμε κτιριακά έργα, αλλά έργα προστασίας ακτών, διαμορφώσεις για προσαμμώσεις, έργα άντλησης θαλάσσιου νερού και άλλα ανάλογα έργα, πάντα προ του 2011, αφού τύχουν περιβαλλοντικής αδειοδότησης».
Κατά τα λοιπά, όπως ήταν αναμενόμενο, οι εκπρόσωποι περιβαλλοντικών οργανώσεων (WWF, Αρχέλων, Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης, Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού) εξέφρασαν σοβαρές επιφυλάξεις για σειρά θεμάτων όπως η κατάργηση του ελάχιστου πλάτους των 30 μέτρων στη ζώνη παραλίας («Στη Γαλλία η παράκτια αδόμητη ζώνη είναι πλέον 100 μέτρα, στη Γερμανία 150, στη Δανία 300 μέτρα και στην Ελλάδα μηδέν», ανέφερε η Αννα Βαφειάδη από το WWF), ενώ όλοι ζήτησαν την κύρωση του Πρωτοκόλλου (της Σύμβασης της Βαρκελώνης) για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων περιοχών, που καθορίζει αδόμητη ζώνη 100 μέτρων από τον αιγιαλό. Οι οργανώσεις ζήτησαν οι «απάτητες» παραλίες να περιλαμβάνουν υποχρεωτικά όλους τους παράκτιους προστατευόμενους οικότοπους. Ενδιαφέρουσα ήταν η παρατήρηση της εκπροσώπου της «Αρχέλων» Παναγιώτας Θεοδώρου, ότι δεν θα έπρεπε να περάσουν στην ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου οι παλαιοί αιγιαλοί που είναι αμμώδεις ή έχουν αμμοθίνες ή έντονη παράκτια βλάστηση.
Αρκετοί φορείς εξέφρασαν την αντίθεσή τους στην αφαίρεση των δημοπρατήσεων για ομπρελοκαθίσματα από τους δήμους. Τέλος, αρκετοί φορείς επεσήμαναν ότι το όριο της υπέρβασης των συμβάσεων παραχώρησης κατά 50%, που έθεσε ο νομοθέτης ως αφετηρία για τις αυστηρότερες ποινές, θα πρέπει να μειωθεί, καθώς «δίνει μήνυμα» ότι όσοι επεκταθούν παράνομα έως 50% «θα πέσουν στα μαλακά».
kathimerini
